Studer's Pouch

Na enkele dagen radiostilte heb ik even de tijd gevonden om iets te schrijven. Ik heb ondertussen vrij veel materiaal verzameld om iets over te vertellen dus deze is voor in het Guiness book of world records. Het relaas van de afgelopen week (wat ik me ervan herinner in stukjes en beetjes).

De stages op de dienst urologie zijn nog altijd even luchtig. Gevuld met getetter over de Finse cultuur versus de Belgische snijden we patiënten één voor één open. Is er een Fins deuntje op de radio dan schreeuwt de chirurg aan de verpleging dat ze het wat luider moeten zetten want ik moet me vereenzelvigen met de Finse poplegendes. Tussen twee patiënten door vullen we vooral onze tijd met het fantaseren over reizen en discusiëren over goeie reisbestemmingen in Finland. Naast uiteraard onze lunch, al dan niet getrakteerd door m'n supervisor, de farmaceutische industrie of mezelf, het maakt niet uit. Ik heb wel al enkele vreemde dingen mogen eten die ze hier in Finland weten te koesteren. Bovendien hebben de Finnen de gewoonte om bij elke maaltijd 2 glazen te nemen, één gevuld met water, één met melk. Ik doe maar mee want we willen toch niet te veel opvallen als buitenlandse student.

Eén van de coolste operaties dat ik ondertussen al gezien heb is ongetwijfeld de Studer's Pouch (vader, schiet me ni dood alsk de naam verkeerd heb). Het ging om een patiënt met blaaskanker wiens blaas uiteraard moest verwijderd worden. Naast de blaas moest de prostaat sneuvelen en omdat de patiënt graag een andere blaas had gekregen werd er van een stuk dunne darm een nieuwe blaas gemaakt die in de plaats van de originele werd gehecht. Echt sjiek om te zien, alleen jammer dat ik halverwege de operatie even wegmoest om tickets te kopen voor een skireis naar Lapland :(. Ik heb helaas het maken van de nieuwe blaas zelf gemist maar ik twijfel er niet aan dat m'n bezoek aan Levi het meer dan de moeite waard zal maken.

Er bleef de laatste dagen wel nog enige frustratie om m'n papierwerk in orde te krijgen. Finland is enorm gestructureerd qua organisatie. Allemaal goed en wel maar aangezien ik nogal nonchalant ben in papierwerk en alles een deadline heeft komt mij dat absoluut niet ten goede. Bovendien heeft alles hier van die onmogelijke openingsuren zodat elk bureautje tegen een uur of 2 of 4 in de namiddag al toe is terwijl ik dan nog mogelijks in de kliniek zit. Maar afin, ik heb alles eindelijk toch kunnen regelen. Getuige hiervan zij ondermeer het feit dat ik me deze week zat op te jagen om naar de Language Circle Dutch te gaan. Dit is een groep mensen die tesamen komen om Nederlands te spreken of te leren. Aangezien ze nog Native Speakers zochten en ik nog geen Vlaming ben tegengekomen en wel eens wou weten welke Fin het in godsnaam in z'n kop haalt dat het nuttig is om Nederlands te kennen, ben ik maar gegaan. Na een halfuur van puntje paar paaltje te worden gestuurd omdat ik de juiste locatie niet vond ben ik er eindelijk te laat terechtgekomen. Om dan helaas te zien dat de "lessen" pas volgende week beginnen en niet die week. Typisch zeg maar. Afin, nu weet ik tenminste waar het is. Over studenten in Finland gesproken, enkele leuke weetjes:

- Finnen worden betaald om te studeren, ze krijgen ongeveer 500 euro per maand betaald door de overheid om te studeren en hun kot te betalen. Ze moeten zelf niets betalen om hun studies te doen, zelfs niet aan de unief, dus ze houden maandelijks ongeveer 250 euro over gewoon omdat ze studeren.
- Stagiairs geneeskunde krijgen 1 200 euro/maand betaald (mensen zoals bij ons in 3de en 4de proef)
- Huisartsen in beroepsopleiding krijgen maandelijks een som van 3 000 euro die met het aantal jaren kan oplopen tot 5 000 euro.
- Specialisten in opleiding daarentegen krijgen van de 1ste keer 5 000 euro.
- Toen ik aan m'n tutor zei dat wij 1 000 euro krijgen in de huisartsenopleiding en 1 500 in de specialistenopleiding vroeg hij zich af hoe we daar van konden leven.

De dokters hun uren zijn daarenboven ook ni veel vet vergeleken bij ons. Rond een uur of 3-4 in denamiddag lijkt het alsof het ziekenhuis is leeggelopen. De meeste artsen zijn dan al naar huis en quasi geen enkele heeft een privé praktijk thuis. Dat bestaat hier niet echt. Sommigen doen eens een avondje consulten in een privé ziekenhuis in de week, maar veel verder komt het niet. Huisartsen doen nooit huisbezoeken en werken in gezondheidscentra, ook zij kennen geen consultaties bij hun thuis.

Niet te veel werk dus, en maar best ook want er zijn toch minstens op 3 avonden per week kitchen party's. Minstens, er zijn er ongetwijfeld meer. Of ze ons nu leiden naar nightclubs achteraf, het staat vast dat je steeds weer enorm veel nieuwe mensen leert kennen. Finnen, Fransen, Spanjaarden, Polen, Russen, Zwitsers, Oostenrijkers, Duitsers, Belgen (maar geen Vlaming voorlopig) en af en toe eens een Nederlander, een Canadees en enkele minderjarigen van de USA die hier de tijd van hun leven beleven omdat ze zich hier kunnen bezuipen dat het geen naam heeft (in tegenstelling tot in de USA waar je 21 jaar moet zijn). Ofdat ze het zich zullen herinneren of kunnen navertellen dat is iets anders natuurlijk. Maar het is niet alleen zij die af en toe ondeugend zijn natuurlijk of een slaaptekort kweken. Zo had ik recent maar 3u geslapen doordat ik van wacht was en 's nachts moest opereren (lees: ik ben het beest gaan uithangen op een erasmusfuif en moest jammer genoeg de dag erna naar de kliniek). Maar het was de moeite, zeker toen ik stond te dansen en er plots een Finse naar me toe kwam met de woorden "Would you like to be my boyfriend for the next 15 minutes?". In het begin dacht ik me op te offeren en dat meisje uit de nood te helpen maar toen ze rond me begon te dansen zoals een halve gare op een overdosis neuroleptica met extrapyramidale verschijnselen die de gemiddelde spast overtreffen ben ik het toch maar wijselijk afgebold. De volgende dag ben ik dus desalniettemin naar de kliniek gegaan en ik ben blij dat ik de moed ervoor heb kunnen opbrengen want eens toegekomen op de poli's nam een Finse verpleegster m'n supervisor en ik mee naar de keuken om verse Finse pannekoeken te eten. Recht uit de oven! De Finse pannekoek is een grote rechthoekige overplaat met een krokant korstje en een zacht smeuig binnenste. Gans anders dan bij ons, maar zeker niet minder lekker!


Gezien m'n zware laatste dagen en het korte nachtje van 3 uur dat de emmer deed overlopen ben ik nog rap in m'n bed gekropen voor een uurtje voor we gingen vertrekken op ons weekend naar Tallinn in Estland. Met m'n 2 wekkers op, m'n gordijnen toe en m'n oordoppen in maakte in een reis naar dromenland. Om even later een bel te horen en me weer te draaien met de gedachte "Het is nog geen 16u30, ik heb geen zin om open te doen". Na enkele keren me opnieuw te draaien in m'n bed wist m'n gut feeling me toch te vertellen dat er iets mis was. Ik had me een uur overslapen en werd wakker op het uur van vertrek in plaats van iets vroeger om nog tijd te kunnen hebben om me klaar te kunnen maken. Mensen die me goed kennen weten dat m'n valies maken in 5 minuten een onmogelijke taak is. Het was dan ook één en al stress en gejaag om alles rap rap rap ergens in te proppen dat ik mogelijks maar zou nodig hebben en dan te lopen naar de bus richting Helsinki om daar de boot naar Tallinn te nemen. Gelukkig hebben we het gehaald. In Helsinki was het dan weer wat anders om onze bus te vinden want onze lijn bleek 2 bestemmingen te hebben en we wisten niet exact dewelke het was. Zo dom als we waren wisten we niet dat het zoals gewoonlijk in Finland (cfr. straatnamen) gewoon weer ging om de Finse en de Zweedse benaming. Finland is immers tweetalig gezien het vroeger onder Zweedse heerschappij is geweest (ook onder Russische maar dat volledig terzijde). Afin, Tallinn was fantastisch. Enkele dingen die Estland te bieden heeft zijn veel bont, norse gezichten, prachtige vrouwen, the festival of lights in deze periode, zon en sneeuw.



De reis terug naar Turku had ook wel hilarische momenten te bieden. Het is namelijk zo dat gezien de slechte combinatie tussen Finnen en alcohol en de dure prijs van alcohol veel Finnen naar Tallinn trekken om massaal alcohol in te slaan. Met als gevolg een ferry waarop je van geluk mag spreken als de kapitein nog nuchter is. In Finland beheert de regering de alcoholverkoop. Er is een monopolie van winkels "Alco" genaamd. Deze zijn de enige die sterke drank en likeuren en wijn mogen verkopen. In de gewone supermarkten vind je niets met een hoger alcoholgehalte dan 5%. Maar uiteindelijk zijn we dus goed teruggeraakt in Turku (ondanks weer de Finse buschauffeur die geen jota Engels kan en maar continu in het Fins brabbelt tegen u).


Vanavond dan wist m'n tutor me uit te nodigen voor alweer een avondje ijsschaatsen op het meer hier niet ver van. Buiten in de donkerte onder de sterrenhemel hebben we met een paar kinderen ijshockey gespeeld om daarna op één van de eilandjes van het meer een vuurtje aan te steken en worsten te roosteren. Jammer genoeg was er wat te veel wind en hebben we ons maar verwend aan de cheesecake. Een geslaagde avond.

Terwijl het de laatste dagen enorm glad is geweest en ik een paar keer bijna Turku van dichterbij heb leren kennen (doordat de sneeuw was gesmolten maar het dan toch weer vroor), is het sinds dit weekend weer wat lichtjes beginnen sneeuwen. Er ligt weer een fijn laagje sneeuw en het zweemzoete gekraak begint terug in m'n oren te weerklinken. Echt koud wordt het nog niet direct alhoewel het -10° C. was in Helsinki vrijdagavond. Nog een leuk weetje is dat gezien de grote aanwezigheid van meren en de archipelago in het Zuiden de regering "ice roads" onderhoudt. Het komt er op neer dat als het ijs dik genoeg is de regering de toestemming geeft om het ijsoppervlak te gebruiken als een autobaan. Ik heb het voorlopig nog niet gezien, maar ik hou zeker een oogje in het zeil!