Na een week verlof, nog 2 feestjes vant weekend (de één al meer knetterend dan de ander), Turku wat te verkennen en sneeuw te beschouwen als dagelijkse kost werd het weer tijd om met de 2 voeten op de grond te staan. Ik kan die stage niet blijven ontlopen jammer genoeg. Alhoewel ik het weekend ervoor nog in de wolken liep toen ik al die dansjeresjes met hun pomponnetjes zag tijdens de ijshockeywedstrijd. Om dan nog niet te spreken van het sprookjeslandschap van zondagavond. Ik was met m'n tutor gegaan naar een, voor ons, gigantisch meer hier niet ver vandaan (voor hen peanuts). Het meer was bevroren en één of andere pipo had het idee gekregen om via facebook en mondreclame zoveel mogelijk volk op te trommelen en kaarsen te krijgen op het meer om zo een 6km lange ijsschaatsbaan af te tekenen die over de buitenste rand van het meer liep. Het was de eerste keer dat dit gebeurde en ik had dus pokkeveel sjans dak het mocht meemaken. Het zal waarschijnlijk niet de laatste keer zijn want het was een adembenemend zicht! Erna nam m'n tutor en z'n vriendin me nog mee naar haar familie waar ik werd verwend op typisch Finse "cinnamon buns" en ander lekkers. Ongeveer vier kinderen zaten me aan te gapen terwijl ik gezellig aan het kletsen was met de ouders (toevallig beide dokters).
Maandagochtend dan vermoeid richting het ziekenhuis voor de eerste dag stage. Ik begon op Urologie. De "teaching nurse" had me gekoppeld aan een vriendelijke uroloog en na overal verwelkomd te zijn begonnen de operaties. Jammer genoeg niks dat ik nog niet had gezien (TUR prostaat, cystoscopieën en ureteroscopieën) zodat ik het wat moeilijk kreeg om niet in slaap te vallen en tussen de operaties in achter de schermen letterlijk regelmatig scheefviel en wegdommelde. Het middagmaal werd jammer genoeg overgeslaan (je ziet, het is de éne teleurstelling na de andere) maar gelukkig eindigde de dag al om 3u in de namiddag. Het was echter wel enorm verontrustend om buiten te komen en te zien dat quasi alle sneeuw verdwenen was. Het heeft al een paar dagen niet meer gesneeuwd en het is alweer warmer. Turku is no longer winter wonderland. Maar we trachten er het beste van te maken en gaan ons geluk dan maar binnenkort in Lapland beproeven! Ik troost me met de gedachte dat ik bij teveel stress me altijd kan verschuilen in de sauna van het ziekenhuis...Tussen haakskes, m'n mobistar nummer gebruik ik hier niet meer. Als er iemand iets nodig heeft dan kan je me bereiken op +358 4664 25 895.
Jow Petard,
BeantwoordenVerwijderenik zou vrijdag naar de cinema willen gaan. Komt ge niet eens terug voor een avond? Ik heb uw mama nog eens gezien tijdens mijn consulten-aan-bed-ronde trouwens, en ze is helemaal opgengebloeid sinds jij het huis uit bent.
Praktisch vraagje: zou je gij van plan zijn om Moskou of Sint-Petersburg eens te gaan bezoeken nu je toch in Finland bent?
Ik heb met de griep gezeten trouwens, ik zal het later nog wel op mijnen blog posten "Sven-in-Gent" (mijnen blog voor het thuisfront in Klerken, maar ik date dat praktisch nooit up omdat het internet nog niet is uitgevonden in Klerken en er daar dus toch niemand is die dat kan lezen (de meerderheid kan sowieso niet lezen eigenlijk, internet of geen internet)).
Vele groetjes
Sven